Nieuws

Het leven van een jonge verpleegkundige in coronatijd 13-05-2021

Omdat ik nieuwsgierig was hoe het er nu op een verpleegafdeling in het ziekenhuis aan toegaat, heb ik de stoute schoenen aangetrokken en mocht ik Whitley Flecken interviewen.

Zij is woonachtig in Roermond waar ze vroeger de VMBO-T gevolgd heeft op de Mavo. Hierna heeft ze bij Gilde Opleidingen de opleiding tot verpleegkundige gevolgd. Momenteel werkt zij als allround verpleegkundige in het Laurentius Ziekenhuis. Ze is werkzaam op diverse verpleegafdelingen waaronder de COVID-afdeling en de PAAZ (psychiatrie).
Op de vraag hoe zij zichzelf zou omschrijven, antwoordt ze: “Ik ben iemand die betrouwbaar, betrokken, nauwkeurig, flexibel, zorgzaam en gedreven is en verder hou ik van de sporten zumba en spinning.”

Bijbaantjes
Voordat zij fulltime in de verpleging ging werken, heeft ze diverse bijbaantjes gehad in de detailhandel. Whitley begon ervaring op te doen tijdens haar opleiding tot verpleegkundige waar ze in de flexpoule bij Proteion Roncalli gewerkt heeft.
“Dit was altijd erg leuk en ik heb er al heel wat ervaring op mogen doen. Ik heb daar gewerkt op alle gesloten afdelingen (Mozaïek 1 tot en met 5). Dit zijn PG (psycho-geriatrie) afdelingen. Hier wonen mensen die een vorm van dementie hebben”

Goed gevoel
Whitley is de verpleging ingegaan omdat ze graag werkt met mensen en iets voor (zieke) mensen wil betekenen.
“Het geeft je een goed gevoel als een patiënt beter is geworden en met ontslag mag, dit geeft voldoening en het is dan ook dankbaar werk”, voegt ze toe. Een andere reden waarom ze bewust voor de verpleging heeft gekozen is dat haar vader een zeldzame chronische longziekte heeft, genaamd: longfibrose. Daar wilde ze altijd al meer over weten omdat ze dan met haar kennis en kunde haar vader kan helpen als het niet zo goed met hem gaat. Verder vindt ze de longen een interessant orgaan. Om deze redenen is zij uiteindelijk afgestudeerd als verpleegkundige op de verpleegafdeling longgeneeskunde van het LZR.

“Inmiddels heb ik al heel wat ervaring op mogen doen en op een aantal verpleegafdelingen diensten gedraaid. Natuurlijk komt ervaring met de jaren, je blijft elke dag leren. Momenteel ben ik ingezet om te werken op de COVID-afdeling. Daarbij werk ik af en toe ook op de PAAZ (psychiatrie), die ook tot het ziekenhuis behoort.”

De vraag hoe ze wordt voorbereid op het werken met COVID patiënten vindt zij moeilijk te beantwoorden, maar ze doet een poging: “We proberen met alle verpleegkundigen van allerlei specialismen en andere disciplines zo goed mogelijk samen te werken en ieders eigen kennis en kunde te delen om een zo goed mogelijke kwaliteit van zorg aan de patiënten van de COVID-afdeling te kunnen leveren. Verder is er nu ten opzichte van de eerste golf meer bekend om corona mee te behandelen, zoals onder andere behandeling via het infuus met dexamethason en veklury/remdesivir. Uiteraard blijven we onze kennis uitbreiden en opfrissen door middel van interne scholingen. Zo is er pas een scholing van de optiflow/airvo geweest. Dat is een speciaal apparaat voor zuurstoftoediening dat normaal gesproken slechts zelden op de longafdeling wordt gebruikt, maar bij corona-patiënten wel wat meer wordt ingezet.”

Gevaccineerd
Whitley en haar collega’s op de COVID-afdeling worden beschermd d.m.v. handschoenen, een schort, mondkapje en een beschermbril of spatscherm. Verder gebruiken ze heel veel handalcohol en andere materialen om alles te desinfecteren. De meeste verpleegkundigen en andere disciplines van de COVID-afdeling, IC en andere afdelingen zijn op 6, 7 en 8 januari voor de eerste keer gevaccineerd.
“Ook ik ben al gevaccineerd. Ik had er gemengde gevoelens bij en dacht: “Ik doe het maar voor mijn vader”, maar aan de andere kant dacht ik ook: “Straks zijn de bijwerkingen op lange termijn heel heftig. Uiteindelijk heb ik de keuze gemaakt om het toch te laten doen.” Whitley benadrukt: “Maak voor jezelf op tijd de afweging of jij je wilt laten vaccineren of niet. Heb daarbij respect voor ieders keuze!”

Werkdruk hoog
Als verpleegkundige ervaart ze de werkdruk vaak als hoog. De patiënten op de COVID-afdeling zijn vaak heel erg ziek. Het verloop van corona kan heel onverwachts omschakelen naar beter of slechter. En als dit verloop slechter is betekent dit dat je hier ook snel naar moet kunnen handelen. Als je dan op hetzelfde moment niet één, maar een aantal patiënten hebt die slechter gaan, dan heb je het erg druk. Ze vermoedt dat haar collega’s haar mening delen.

Speciaal team
Op de vraag of ze vanuit het ziekenhuis indien gewenst begeleiding krijgt bij een vervelende situatie, antwoordt zij dat er een speciaal team is dat interne begeleiding of een luisterend oor biedt bij nare situaties als een overlijden. Dit is vaak niet nodig omdat de sfeer op de COVID-afdeling goed is en de verpleegkundigen onderling ook hun hart kunnen luchten.

Werk veranderd
“Sinds COVID-19 is mijn werk totaal veranderd. Opeens kun je niet meer zonder beschermings-materiaal een kamer binnenlopen. Opeens is een mondkapje verplicht. Opeens schudden we geen handen meer met nieuwe collega’s of nieuw opgenomen patiënten. Opeens word je benaderd om extra te komen werken. Opeens worden zoveel mensen ziek. Opeens is er een lockdown en draaien wij in de zorg veel overuren. Zo hebben er veel veranderingen plaatsgevonden.”

Afschakelen
Whitley merkt dat ze redelijk goed kan afschakelen nadat ze, indien nodig, even haar hart heeft gelucht. Ze zorgt voor de patiënten zoals ze zelf ook zou willen dat haar eigen vader of moeder verzorgd wordt. Dat houdt zij altijd in haar achterhoofd.

Patiënten zijn vaak erg angstig omdat COVID-19 relatief nieuw is. Men leest vaak ernstige verhalen of ziet op social media zorgwekkende afbeeldingen voorbijkomen. Dat speelt vaak een grote rol volgens haar. Het verplegend personeel probeert altijd de tijd te nemen voor de patiënten en daarbij ook een luisterend oor te bieden. Dit is vanwege de drukte in de praktijk helaas niet altijd mogelijk. Wel observeren zij. Als zij merken dat een patiënt het heel erg moeilijk heeft en emotioneel is, wordt in overleg met de patiënt zelf een geestelijke verzorger ingeschakeld. De geestelijke verzorger heeft vaak alle tijd om een praatje met de patiënten te maken of naar hun te luisteren.

“Ik zie veel mensen om mij heen die corona niet serieus nemen, maar als je je niet aan de regels wilt houden voor jezelf, doe het dan voor een ander. De ander wil misschien niet bij ons in het ziekenhuis terecht komen. Ik ben zelf een tijd geleden ook positief geweest. Ik ben jong en gezond, maar toch heeft dit virus mij goed te pakken gehad. Dus denk goed na en hou je aan de regels.”

Lockdown
Whitley kan zich goed voorstellen dat mensen zich verzetten tegen de regels. “Niemand vindt deze lockdown leuk, maar het is even niet anders”, zegt ze, “en als we dit nu niet zo doorzetten kunnen we misschien over twee maanden weer in lockdown!”

Ze is van mening dat we ons gewoon aan de regels moeten houden, maar begrijpt ook dat dat voor haar heel makkelijk is gezegd.
Wat haar betreft mogen ondernemers door de overheid flink gesteund worden. “Door de corona-pandemie worden zij financieel namelijk enorm geraakt.”
Blijf gezond
Op mijn vraag aan ‘zuster Whitley’ of zij ter afsluiting nog wat wil zeggen, antwoordt zij “Blijf gezond en ik hoop jullie allen in ieder geval niet in het ziekenhuis tegen te komen!”